wtorek, 25 września 2007

Zestway butlowe/butle nurkowe

Zestaw butlowy - poprawna nazwa butli

Butla

Butle nurkowe to cylindry zakończony z jednej strony wypukłym denkiem a z drugiej szyjką z gwintem. Wykonywane na ciśnienie pracy 200at, 220at lub 300at. Pojemność butli może być 10l, 12l, 15l, 18l, są spotykane również butle mniejsze o pojemności 4l, 7l, 8l. Butla zakończona jest zaworem oraz wyposażona jest w szereg innych elementów, ale o tym poniżej.

Butle wykonuje się z stali węglowej lub stopowej oraz stopów aluminiowych. Butle aluminiowe posiadają płaskie dno oraz grubszą ściankę, z tego powodu są znacznie większe od butli stalowych, przy tej samej objętości. Posiadają również większą wagę np. butle stalowe o pojemności 10l ważą około 11,5kg, kiedy taka sama butla aluminiowa waży 13,5kg, czyli o dwa kilo więcej. W wodzie sytuacja zmienia się drastycznie, to butla aluminiowa jest lżejsza, można powiedzieć, że pusta butla aluminiowa ma pływalność dodatnią (pływa), napełniona powietrzem do 200at posiada pływalność lekko ujemną. Właśnie z powodu neutralnej pływalności butle aluminiowe doskonale nadają się na stage, czyli dodatkową butlę z czynnikiem oddechowym. Butle stalowe posiadające pływalność ujemną (mniejsza wyporność przy tej samej wielkości), zmniejszają ilość obciążenia niezbędną do zanurzenia, sumaryczny ciężar butli i systemu balastowego będzie mniejszy. Przekładając to na kilogramy nurek o masie około 80kg w mokrej piance 5mm będzie potrzebował około 10kg balastu aby zanurkować z butlą stalową 10l, do nurkowania w butli aluminiowej 10l będzie potrzebował przynajmniej 12kg. W przypadku mocowania całego balastu na pasie, nasz kręgosłup boleśnie odczuje różnicę.

W wodach zimnych o słabych własnościach korozyjnych, gdzie nurkowie stosują grube pianki powszechnie stosuje się butle stalowe, na wody słone (duże własności korozyjne) i ciepłych (cieńsze pianki) stosuje się butle aluminiowe.

Gwint w szyjce butli może być:

* walcowy M25 uszczelniany przy pomocy o-ringu. To rozwiązanie jest powszechnie obecnie stosowane.
* stożkowy uszczelniany na specjalnej taśmie, szczelność uzyskuje się przez odpowiednio mocne skręcenie. Rozwiązanie stosowane w butlach technicznych, sprzęcie strażackim, bardzo rzadko w sprzęcie nurkowym.


Zestaw butlowy nurkowa składa się:

* butli jednej lub dwóch, zestaw dwu butlowy to Twinset. Twinset stosowany jest głównie przez nurków technicznych do nurkowań głębokich (dekompresyjnych), jaskiniowych, wrakowych. Obecnie Twinset coraz częściej jest stosowany przez nurków rec nawet w bardzo płytkich nurkowaniach. Główną zaletą twinseta jest możliwość zdublowania sprzętu co wpływa na bezpieczeństwo nurkowania. Więcej informacji znajdziesz na stronie twinset.
* zaworu i manifold
* siatki
* stopy
* uchwytu
* urządzenia rezerwy rezerwa nie jest obecnie stosowana, wynika to z faktu, że bardzo podnosi opory oddechowe w przypadku zestawów jedno butlowych.

W Europie najczęściej spotykamy butle stalowe. Wykonane są one z jednego kawałka metalu jako jednolity zbiornik (bez szwu). Na butli znajduje się szereg oznaczeń, z których dla użytkownika najważniejsze to:

1. Data ważności atestu. Wszystkie butle przed dopuszczeniem do użytku poddawane są atestacji. Po pozytywnym wyniku próby butla otrzymuje atest o maksymalnie pięcioletnim okresie ważności (w Polsce). Po upływie tego czasu atestację należy powtórzyć.
2. Ciśnienie pracy. Maksymalne ciśnienie do jakiego można napełnić butlę wyrażone w [at] lub [MPa].
3. Ciśnienie próby. Ciśnienie jakie wytworzono w butli w czasie atestacji. Jest ono o 50% wyższe od ciśnienia roboczego butli i wynosi 225 at dla butli o ciśnieniu roboczym 150 at, a dla butli na 200 at wynosi 300 at.
4. Pojemność butli podawana w litrach [ l ] lub [ dm3 ].
5. Ciężar butli. Parametr istotny przy transporcie szczególnie dla osób słabszych.


Na butli znajduje się dodatkowo oznaczenie: gazu - którym można napełniać butlę, znak wytwórcy, numer fabryczny, daty wcześniejszych atestów.

Siatka butli

Siatka butli chroni butlę przed uszkodzeniem. Wykonana jest z nici o odpowiedniej grubości, w postaci siatki o oczkach ok. 5mm. Siatka powinna być dobrana do średnicy i długości butli, jeżeli jest za długa to należy ją skrócić. Siatka powinna być dobrze naciągnięta, nie może być luźna.

Aby założyć siatkę należy zdjąć z butli doniczkę i następnie nałożyć siatkę. Siatkę naciągamy przy pomocy sznurków znajdujących się na obu końcach siatki, a nadmierną długość odcinamy. Po tych czynnościach zakładamy doniczkę.

Siatki są robione najczęściej w kolorze: czarnym, niebieskim, żółtym. Siatka w trakcie eksploatacji niszczy się, powstają przecięcia i rozdarcia, więc co kilka lat należy ją wymieniać, jeżeli nie nurkujemy zbyt intensywnie i dbamy o siatkę, będzie nam służyła przez wiele lat.


Stopy butli
Stopy butli plastikowy element umożliwiający stawianie butli w pozycji pionowej, chroni również spód butlę przed uszkodzeniami zewnętrznymi. Może być wyposażona w rolkę umożliwiającą ciągnięcie butli (ale myślę że to już przesada), ale tylko po płaski i równym terenie. Doniczka jest montowana tylko na butlach stalowych, których spód jest półokrągły, butle aluminiowe nie potrzebują doniczki, mają spód butli płaski.


Uchwyt
Uchwyt element służący do ułatwienia noszenia butli. Wbrew pozorom jest ważnym elementem, szczególnie w przypadku, kiedy butle należy przenieść kilka, kilkanaście metrów. W nurkowaniach z łodzi, gdzie praktycznie nie występuje potrzeba przenoszenia butli jest elementem zbędnym. Uchwyt powinien zapewnić wygodę noszenia, a jednocześnie nie przeszkadzać przy montażu kamizelki ratowniczo-wyrównawczej czy automatu oddechowego. Wybór rozwiązań jest bardzo duży. Brak uchwytu powoduje, że przenosimy butlę trzymając ją za zawór, przeważnie nie jest to zbyt wygodne.

źródło: http://www.nurkomania.pl/nurkowanie_butle_nurkowe.htm

Nurkowanie - automat oddechowy

Automat oddechowy to jeden z najważniejszych elementów naszego sprzętu nurkowego. Właściwy dobór automatu, prawidłowy serwis, oraz prawidłowe obchodzenie się z automatem zwiększa nasze bezpieczeństwo pod wodą. Dobry nurek powinien nie tylko wiedzieć, jak poprawnie połączyć automat oddechowy z zestawem butlowym, ale również jak działa automat oddechowy, pozwoli to podejmować właściwe decyzje w przypadku gdy pod wodą wystąpią problemy z automatem oddechowym.

Podział automatów oddechowych


Konstrukcje automatów oddechowych dzielą się na dwie zasadnicze grupy:

* automaty jednostopniowe - gdy ciśnienie panujące w zestawie butlowym redukowane jest jednostopniowo, bezpośrednio do ciśnienia otoczenia (prawie nie używane).
* automaty dwustopniowe - gdy ciśnienie początkowe obniżane jest na dwóch kolejnych stopniach redukcji. Pierwszy stopień obniża wysokie ciśnienie do wartości stałego nadciśnienia względem ciśnienia otoczenia, zwanego średnim ciśnieniem (LP). Drugi stopień redukuje średnie ciśnienie (LP) do wartości ciśnienia otoczenia . AO tego typu możemy podzielić na:
o dwustopniowe o stopniach połączonych, obecnie juz nie stosowane, spotykane tylko w muzeum
o dwustopniowe o stopniach rozdzielonych.

Przyjęty podział ma obecnie znaczenie historyczne, przedstawia drogę rozwoju AO od konstrukcji najprostszych do bardziej skomplikowanych.
Obecnie korzysta się praktycznie wyłącznie z automatów dwustopniowych o stopniach rozdzielonych. Automaty dwustopniowe o stopniach połączonych wyszły z użycia. Sporadycznie można jeszcze spotkać automaty jednostopniowe. Wykorzystuje się je w celach szkoleniowych lub np.: fotografii i filmie podwodnym (powietrze wypływające z automatu nie przeszkadza w pracy -bąbelki powietrza nie wpływają w kadr aparatu fotograficznego).

Automat dwustopniowy o stopniach rozdzielonych ma szereg zalet w stosunku do automatu jednostopniowego:

* - zastąpienie dwóch węży karbowanych jednym giętkim wężem średniociśnieniowym spowodowało:
o zwiększeniem odporności sprzętu na uszkodzenia mechaniczne,
o zwiększenie komfortu używania automatu,
* - zmniejszenie wymiarów automatu,
* - zmniejszenie oporów oddechowych (wdechu i wydechu),
* - zwiększenie maksymalnych ?wydatków? automatów,
* - możliwość podłączenia do pierwszego stopnia automatu dodatkowych elementów, takich jak:
o manometr,
o inflator do KRW,
o dodatkowy drugi stopień AO
o inflator do suchego skafandra (zawór suchego skafandra)

Manometr, którym możemy kontrolować ciśnienie powietrza panujące w zestawie butlowym podłączamy do wyjścia HP ( HIGH PRESSURE (ang.) - wysokie ciśnienie). Występuje conajmniej jedno wyjście tego typu, lub dwa po przeciwnych stronach korpusu automatu. Stosowany jest tu gwint UNF 7/16" i jest on standardem.

Pozostałe elementy są podłączone do wyjść LP, których jest od 3-6. Stosowane są tu dwa rodzaje gwintu:

* UNF 1/2" - wyjście tego typu jest stosowne od niedawna i jest tylko jedno, podłącza się do niego "główny" drugi stopień,
* UNF 3/8" - wyjście standardowo używane w wszystkich AO od wielu lat.

Konfiguracja standardowa (typowa) to:

* Automat dwustopniowy (dowolny)
* Dodatkowy drugi stopień zwany octopusem,
* Wąż średnio ciśnieniowy inflatora
* Manometr lub konsola


Drugi stopień w AO jest zawsze membranowy, a pierwszy może byś membranowy lub tłokowy. Stosuje się w AO także element zmniejszające, opory oddechowe :

* odciążenie
* wspomaganie


Wejście do AO może być typu:

* INT tzw. strzemiączkowe
* DIN tzw. gwintowe


źródło: http://www.nurkomania.pl/ao005.htm

wtorek, 11 września 2007

kamizelka ratowniczo-wyrownawcza KRW/BCD

kamizelka ratowniczo-wyrównawcza (w skrócie KRW, z an. BCD) zwiększa komfort oraz bezpieczeństwo nurkowania dzięki temu że:

1. umożliwia zmianę pływalności, od ujemnej przez obojętną do dodatniej,
2. utrzymuje nurka na powierzchni wody, najlepiej w pozycji bezpiecznej (twarzą do góry)
3. pozwala wypłynąć na powierzchnię w sytuacji awaryjnej

KRW jest obecnie obowiązkowym wyposażeniem każdego płetwonurka. Wszystkie federacje nurkowe na świecie wymagają tego. Obecnie nurkowanie bez KRW jest nie do pomyślenia. Wybór KRW jest bardzo szeroki i powinien zadowolić nawet bardzo wymagającego płetwonurka.
KRW są robione w trzech podstawowych rodzajach, jako:

1. Chomąto - wzór obecnie nie produkowany, pierwowzór obecnych rozwiązań. Chomąto wyszło z użycia ze względu na niewygodę stosowania.
2. Jacket - obecnie rozwiązanie najszerzej stosowane. Wygodne, łatwe w użyciu, duży wybór modeli. Jacket może być:
* regulowany - najszerzej stosowany,
* pełny - nie regulowany
* typu skrzydło - z workiem wypornościowym na plecach.
3. Skrzydło - pierwotnie stosowane przez nurków technicznych, obecnie w wielkim stylu wchodzi do nurkowań amatorskich. Skrzydło to praktycznie chomąto zakładane nie jak to było pierwotnie na szyję tylko mocowane na plecach. System mocowania również się zmienił. Skrzydło często używane jest w połączeniu z płytą.

Wybieramy rozmiar KRW

Kamizelki ratowniczo-wyrównawcze są produkowane w rozmiarach S, M, L, XL, XXL. Należy pamiętać że numeracja ta jest tylko orientacyjna ponieważ różne modele w obrębie firmy mogą mieć różną wielkość, nie mówiąc o różnicach między producentami. Najlepszym rozwiązaniem jest zawsze przymierzenie wybranego modelu na sobie przed dokonaniem zakupu.

Pamiętajmy, że rozmiar kamizelki musi być dokładnie dobrany, kamizelka zapewnia właściwe zamocowanie butli na plecach. Butla powinna być zamocowana w sposób uniemożliwiający jej przesuwanie w trakcie nurkowania, nurek i butla stanowią jedność, przesuwająca się butla będzie powodować spory dyskomfort, obracając nurka w stronę na którą się przesunie (prawa lub lewa). Wystąpi problem z utrzymaniem właściwej pływalności. Z tego powodu KRW powinna być bardzo ściśle zamocowana na nurku. Nurkując, KRW mamy prawie pustą i tak również powinno być w trakcie dobierania odpowiedniego rozmiaru. Kupując KRW należy zwrócić również uwagę na fakt czy po napompowaniu kamizelka nas ściska, wszystkie ściskają, ale jedne mniej a drugie więcej, polecam te najmniej ściskające. Luzowanie i zaciąganie pasków w trakcie nurkowania nie wchodzi w grę.

źródło: http://www.nurkomania.pl/nurkowanie_system_wypornosciowy.htm

środa, 5 września 2007

typowa ścieżka zakupu sprzętu nurkowego po ABC i piance

1. komputer nurkowy (lub głębokościomierz cyfrowy)
2. kamizelka ratunkowo-wypornościowa
3. automat oddechowy (dedykowany do nurkowania w zimnych wodach, jeśli nurkujemy w Polsce)
4. drugi automat oddechowy (lub octopus, jeśli nie nurkujemy w zimnych wodach)
5. butla i balast (koniec z wypożyczaniem, ale za to coraz mniej miejsca w autku)
6. suchy skafander

Przedstawiona kolejność to oczywiście tylko przykład.

niedziela, 2 września 2007

Jak dobrać skafander i piankę do nurkowania

Jak gruby powinien być skafander?

Przed zakupem skafandra powinniśmy odpowiedzieć sobie na pytanie, w jakich warunkach będziemy nurkować. Od tego zależy rodzaj, grubość oraz pośrednio cena, jaką będziemy musieli zapłacić.

Na początku "kariery" nurkowej najczęściej wybierany jest skafander mokry, czyli tzw. pianka. Jest to najtańszy i najłatwiejszy w obsłudze rodzaj kombinezonu nurkowego. W zależności od temperatury wody, w jakiej zamierzamy nurkować, powinniśmy wybrać piankę odpowiedniej grubości:

* Wody bardzo ciepłe (kraje tropikalne, Egipt latem) temp. wody powyżej 25 st. - pianka od 1 do 3mm lub lycra
* Wody ciepłe (Chorwacja latem, Egipt zimą) temp. wody 20 - 25 st. - pianka 5mm lub więcej
* Wody chłodne, temp. wody poniżej 20 st. - minimum pianka 7 mm
* Wody zimne (np. Polska) temp. wody poniżej 10 st. - pianka 5 + 7 lub 7 + 7 mm

Ze względu na ochronę skóry przed otarciami i skaleczeniami, do nurkowania w sprzęcie powietrznym powinno się wybierać skafandry z długimi nogawkami i długim rękawem.

Jeżeli z góry wiemy, w jakich warunkach będziemy najczęściej nurkowali, to można na początek zakupić skafander jednoczęściowy typu overall o odpowiedniej grubości. Np. jeśli interesują nas wyłącznie wakacyjne nurkowania w ciepłych krajach i nie zamierzamy sprawdzać, czy w polskich jeziorach jest coś ciekawego, wtedy wystarczy nam 3 lub 5 mm overall, do którego można dokupić kaptur, jeśli okaże się potrzebny.

Jeżeli jednak zamierzamy nurkować w różnych warunkach i różnych porach roku, to należy rozważyć wariant wieloczęściowy. Overall + kamizelka, lub long John + shorty.

Przy wyborze grubości pianki musimy brać również pod uwagę naszą indywidualną odporność na wychłodzenie. W wodzie o temp. 21 stopni jedni będą mieli komfort w 5 mm shorty, a inni będą marzyli o 7 mm overall z kapturem. Na podstawie doświadczeń z basenu oraz pływania w morzach i jeziorach, sami powinniśmy ocenić jak szybko marzniemy i dobrać odpowiednią grubość skafandra. W nurkowaniu sprawdza się również zasada ubierania "na cebulkę" i lepiej mieć np. dwie warstwy cieńsze niż jedną grubą.


Jak dobrać rozmiar?

Przede wszystkim należy uzbroić się w cierpliwość. Aby pianka spełniała swoją rolę, a nurkowanie było prawdziwą przyjemnością, musimy niestety odcierpieć swoje i przymierzyć przynajmniej kilka sztuk. Ponieważ różni producenci używają różnych numeracji, to najlepiej zdać się na ocenę naszych wymiarów oczami doświadczonego sprzedawcy.

Jednak nawet najlepszy sprzedawca nie jest w stanie poczuć, czy w wybranym skafandrze czujemy się komfortowo, o tym musimy zdecydować sami. Dobrze dopasowana pianka, a tylko taką warto kupić, zapewni nam najlepszą ochroną przed zimnem, przy zachowaniu komfortu ruchów i prawidłowego krążenia krwi. Niestety, przymierzanie pianek to okrutny wysiłek, szczególnie dla początkujących nurków, którzy jeszcze nie bardzo wiedzą, za co ciągnąć i jak się wcisnąć w coś, co sprawia wrażenie o dwa numery za małego. To właśnie podczas przymierzania przydaje się rada dobrego sprzedawcy lub doświadczonego kolegi. Dobrze, jeśli sklep jest klimatyzowany, można w nim usiąść i odetchnąć po wydostaniu się z tego narzędzia tortur, jakim wydaje się pianka podczas pierwszej przymiarki.


Jaka pianka jest lepsza? Za ciasna, czy trochę za luźna?

Może się okazać, że pośród standardowych skafandrów nie znajdziemy dla siebie idealnego rozmiaru. Niestety, pianka nie może być ani za ciasna, ani za luźna. W pierwszym przypadku będziemy mieli kłopoty z zakładaniem i zdejmowaniem, co może doprowadzić do uszkodzenia skafandra, a jeśli nawet nie, to na pewno będzie utrudniało prawidłowe krążenie krwi i rezultacie będziemy z tego powodu marzli. W drugim wypadku, jeśli w piance będą "martwe" przestrzenie, nieprzylegające ściśle do naszego ciała, lub kołnierz, rękawy i nogawki nie będą dostatecznie dopasowane, to będziemy marzli na skutek ciągłej wymiany wody pod skafandrem.

Jeśli nie możemy dobrać pianki seryjnej produkcji, skazani jesteśmy na szycie na miarę. Dlaczego skazani? Przede wszystkim z powodu wyższej ceny, oraz dłuższego czasu oczekiwania i mniejszego wyboru. Niektóre firmy w ogóle nie szyją na nasz rynek pianek na zamówienie. Te, które przyjmują takie zamówienia, zwykle żądają za taka usługę od 10 do 30% dopłaty w zależności od typu pianki i jej rozmiaru. Zwykle czas oczekiwania na takie ubranko na miarę, wydłuża o kilka tygodni. Istnieje też ryzyko, że podczas przymiarki długo oczekiwanego skafandra okaże się, iż coś gdzieś uwiera, lub nie jest idealnie dopasowane. Wymiana takiego skafandra to następne tygodnie oczekiwania.

Czy wobec powyższych "kłopotów" warto szyć na miarę?. Zdecydowanie tak, jeśli nie możemy znaleźć dobrze dopasowanej pianki, jest to jedyne rozwiązanie. Źle dopasowany skafander po prostu nie spełnia swojej podstawowej funkcji i nurkowanie w nim, nie będzie miało nic wspólnego z radością i relaksem.


Czym różnią się od siebie pianki tej samej grubości, różnych producentów?

Przede wszystkim różnią się krojem, czyli mówiąc fachowo: ilością, kształtem i sposobem połączenia brytów (wykrojów). Krój pianki ma bezpośrednie przełożenie na dopasowanie do kształtu ciała i w efekcie na szeroko rozumiany komfort użytkowania. Dlatego warto jest przymierzyć kilka różnych modeli, różnych producentów, aby ocenić jak pianka się układa i czy nas gdzieś nie uwiera.

Każdy z producentów stara się prześcignąć konkurencję stosując różnego rodzaju "patenty", mające zwiększyć funkcjonalność i przyjemność z użytkowania skafandra. Jako przykład weźmy szwedzką firmę Waterproof, która chwali się, że w piankach serii Lynx i Aries zastosowano aż 12 udogodnień takich jak: wzmocnienia na łokciach i kolanach, antypoślizgowe nakładki na ramionach i pośladkach, anatomiczne zgięcia w stawach łokciowych i kolanowych, elementy odblaskowe poprawiające widoczność nurka, zamki z brązu, dodatkowe uszczelnienia zamków, dodatkowy zamek pod szyją, wzmocnienie rzepów zapinających kołnierz, specjalny zawór labiryntowy w kapturach chroniony siateczką, długie zamki w rękawiczkach i butach ułatwiające zakładanie i zdejmowanie, itp. Oczywiście ilość tego typu udogodnień oraz jakość ich wykonania idą w parze z ceną skafandra i nie bez powodu pianki Waterproof są jednymi z najdroższych na naszym rynku.

źródło: http://www.nowa-ama.pl/wiedza_skafandry.php